Myślałach, iże po tyj ôzprowce ô żurze, moja wnusia pudzie na plac, ku kamratkōm, abo znojdzie sie jake inksze zajyncie, a jo byda mogła dali szkryflać, ale kaj tam - teroz sie dziepiyro na dobre napoczło - choćby fto wsadziōł kij w mrowisko.
- A miynso tyż mōmy inksze, jak kaj indzi? - chciała wiedzieć ta mōndralińsko - a gymiza ? a maszkety ?
- Poleku, poleku - padōm Ji. - Niy wszysko ôroz.
- Mogesz wierzić, abo niy, ale tak gynał je. Po prowdzie, to miynso je we cołki Polsce jednake, ino u nos trocha inakszy sie je rychtuje. Bo trza Ci wiedzieć, co ślōnske miynso, to niy ino znano we cołkym świecie rolada. Ta wywołano rolada bōła i je i dzisioj jodłym na niydziela i ôd świynta, bo tak przodzi, jak i dzisioj, ôwiynzina to miynso, na kere niy wszystkich styknie.
Downi nojczynści jodało sie u nos wieprzowina i miynso ze krōlika, a to skiż tego, co prawie kożdo familijo chowała do sia świnia abo krōliki abo jedne i druge. Wieprzowina mieli ludzie tyż radzi, bo mniymali, iże jest fest syto, a do roboty we polu abo na grubie trza bōło iść pojedzōnym. Nojprzodzi miynso wieprzowe dowali na stoły ino we świynta abo na wielge fajery. Potym napoczli je dować na beztydziyń. Bōło to proste jodło - warzone abo duszone zieberka, pucka po kwaśnu, karminadle, ale tyż i wymyślate - dejmy na to taki schab po sztygarsku abo jaskółcze gniazda.
 |
| Krupnioki z kartoflami. (foto: www.gotujmy.pl) |
No, a jak prziszło świniobicie, to dziepiyro bôła gościna. Robiōło sie wtynczos wōszty, żymloki, krupnioki, preswōszty, wyndzōnki. Miynso sie tajlowało, dowało do krałzōw i zalywało tustym. Robiōło sie tyż ekstra tuste, kere bōło do szmarowanio chleba. Zaforantowanego miynsa i tustego na ômasta musiało styknōńć na dugo potym.
Takich krupniokōw jak u nos, niy znojdziesz nikaj na świecie, bo kaszanka z Polski to już niy to samo, a ô żymlokach to nikaj indzi niy słyszeli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz