Niy przepomnij

Jeżeś szofer? Tōż pamiyntej, iże gynał dzisioj, 25 lipca spominōmy patrōna szoferōw - św. Krzisztofa. Pōmogo Ôn wszyskim, kerzi sie wybiyrajōm w jakosik rajza, choćby i nojkrōtszo. Bez duge lata ludzie godali, co styknie ino wejrzeć na podobizna tego świyntego, a niy przitrefi sie czowiekowi żodno biyda.

We kościele katolickym św. Krzisztof je jednym ze Sztyrnostu Świyntych Wspōmożycieli. Sōm to te świynte, kere nojbardzi ludziōm pōmogajōm. Za wiela ô Jego życiu niy wiymy. Prowdōm je, iże żōł we Licji (to tam, kaj dzisioj je Turcyjo), ale bōł Kananejczykym i tak richtik nazywoł sie Reprobus.

Św. Krzysztof - Vlastimil Hofman (źródło: www.agraart.pl)

Godo ô niym tako powiastka: Reprobus bōł wielkoludym, dugym tak na 4 metry. Mioł paskudnie szpetno gymba. Ludzie sie Go boli i bez tōż chcioł znolyść kogoś, fto bydzie straszniejszy i akuratnie tymu istnymu sużyć. Jak sie dowiedzioł ô takym krōlu, kery boł sie diobła, to poszoł ônego szukać. I znoloz. Ale gibko pokozało sie, iże dioboł boji sie Krystusa. Reprobus napocznôł szukać na nowo. Niy mioł leko, bo nic ô Niym (ô tym Krystusie), niy wiedzioł. Pomōg mu taki jedyn pustelniok. Pedziôł Mu tak: "Kejżeś je taki wielgi i mosz tela siyły, to jak sie poszukosz kwatyry nad rzekōm i bydziesz wszyskich bez nia przenosić na drugo strōna, bydzie sie to na isto podobało Krystusowi, kerymu chcesz sużyć, i wierza, iże gynał tam Ci sie Ôn pokoże".

Reprobus zrobiōł tak, jak pustelniok radziōł. Pōmogoł ludziōm, przenosiōł jich bez rzeka. Aż tu kejsik zawołoł Go mały bajtel. Wożōł tela, co wielkolud mioł biyda zawlyc go na drugo strōna rzeki. Dziepiyro wtynczos bajtel pedzioł, iże je Krystusym, dźwigo ciynżor cołkigo świata i je tym, kerymu sie suży, jak sie pōmogo drugymu". Reprobus sie ôchrzciōł i wziōn sie miano Krzisztof, co inakszy idzie pedzieć "tyn, co niesie Krystusa".

Bōły to czasy, we kerych fest tropiyli krześcijan. Św. Krzisztof niy chcioł dać ofiary bogōm inkszym, jak Krystus i wsadziyli Go do herestu do kupy ze dwiyma motykami. Ale Ôn sfojōm dobrociōm zrobiōł ś nich krześcijanki. Bez tōż skozali Go na śmierć. Uciynli Mu gowa, ale jeszcze przodzi pedzioł, iże Jego krwiōm tyn, co Go skozoł, wylyczy sie swoje ôko. Tak na isto bôło. Tak godo powiastka, kero spisoł we "Złoty legyndzie" postrzedniowiekowy Italijok, arcybiskup Gynui, Jakub de Voragine. A prowda je tako, co św Krzisztof je patrōnym Ameryki i Wilna, flisakōw, marinerōw, pōntnikōw, rajzyndrōw, tryjgrōw, wandrusōw, briftryjgrōw no i szoferōw. We tyn dziyń, w kerym Go spōminōmy, świynci sie roztomajte auta, motory i koła.

Tōż niy przepōmnij jutro, we niydziela, podjechać pod nojbliższy Ci kościōł, coby uprosić błogosławiyństwo dlo wszyskich,kerzi sie poruszajōm po drōgach.

Tłumaczenie na gwarę śląską fragmentów artykułu Grażyny Kuźnik, "Św.Krzysztof, czyli "niosący Chrystusa" wielki człowiek", Dziennik Zachodni.