Znocie taki ausdruk: "co nogle, to po dioble?" Znocie, pra?
Jo tyż. I beztōż już pod kōniec stycznia wziōnach sie za szkryflanie postu ô "walyntynkach". Pomyślałach, iże poleku do 14-go lutego naszkryflōm, co trza. Nō, ale czas tak wartko leci, iże wczora, jak dostałach gryfno esemesowo walyntynka, to mie ôświyciyło, iżech przepōmniała ô 14-stym lutego. Zrobiyło mi sie ciynżko na sumiyniu - tela roboty na nic... Ale jakech siedziała tako markotno, to spōmnioł mi sie inkszy ausdruk: "lepi niyskoro, niż wcale". I wiycie, choć już mało fto pamiynto ô tym, co bōło wczora, to jo umiyniyłach sie jednak ô tym dniu cosik naszkryflać. Możno znojdzie sie ftoś, fto to przeczyto. Dyć na bezrok zaś bydymy tyn dziyń fajrować.
Jeszcze trzi tydnie tymu wszyske sklepowe szaufynstry wobiyły nos blyskajōncymi, farbistymi lampkami, rostomajtymi bōmbkami, aniołkami i inkszymi chojinkowymi ciacikami, a teroski, już ôd tydnia, kaj niy wejrzisz - wszyndy czerwōno. Jak ino sie do i w czym popadnie wciskajōm nōm przed ôczy to, co w życiu je nojbardzi ważne i potrzebne - PRZŌNIE. I skiż czego to? Skiż walyntynek, kere fajrujymy 14-go lutego. Wiadōmo, co miano sie wziyno ôd św. Walyntego, ale pojakymu, to już niy kożdy wiy.
To, iże bydzie ôn patrōnym tych, kerzi kōmuś przajōm, ôznajmiōł papiyż Aleksander VI już we 1496 roku. Ale napoczło sie to wszysko blank downo we pogańskym Rzymie. Tak po prowdzie, to czas na walyntynki wybrała sie sama prziroda. Gynał kajsik we pōłowie lutego ptoki, kere miały gniozda we Rzymie, napoczynały swoje zolyty i wiōnzały sie w porki. Bōł to symbol wiosny, kero budziyła sie do życio. Rzymianie na 15-go lutego dali data fajrowanio luperkaliōw - festu ku chwole boga plynności Faunusa Luperkusa. Dziyń pryndzy ôdbywała sie miłosno loteryjo: na kōnckach papiōru szkryflało sie miana frelkōw. Potym chopcy ciōngli te papiōrki i takym to knifym frelki ôstowały jejich partnerkami na luperkalia, na cołki rok, a niyroz na cołke życie.
c.d.n.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz