Sznupałach dzisioj trocha we gazytach. I we "Dziynniku Zachodnim" znodłach artykuł ô ksiyndzu Józefie Tischnerze.
Jutro, we niydziela bydzie tymu już 15 lot jak Go s nami niy ma.
Pojakymu ô Niym pisza? A dyć skiż tego, co staroł sie ô gwara. Wiymy, co Ôn bōł górolym ze Podhala. Niy roz, jak godoł kozania to tyj swoji gwary używoł. Niy bōło Go gańba rzōndzić po góralsku a bōł przeca fest szkolōny. Szanowoł gwara niy ino swoja. Wiedzioł, iże gwara to niy ino godka, ale tyż to, jak sie patrzi na świat, jak sie widzi swoja mało dziedzina, jak sie ôdczuwo prziwiōnzanie do tego kōncka Polski, w kerym sie prziszło na świat i jak sie ô niym godo.
I tyż możno mało fto wiy ô tym, co swoje godki ô Polsce, ō Kościele i ô życiu nagrywoł tukej u nos, na Ślōnsku, we katowickij telewizji. Bo gościnny Ślōnsk przijōn Go jak swego. Tukej ks. Tischner czuł sie jak w dōma choć przijyżdżoł jako gość.
Dejcie pozōr! Ksiōndz Tischner, choć niy Ślōnzok, spokopiōł, co bōłoby blank niymōndrze wypiyrać sie swoji gwary. I Ôn mo prawie. Tōż pamiyntejcie ô nij, miyjcie ō nia staranie, pokazujcie dzieciom, jako gwara ślōnsko jest piykno i bogato.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz